Kontynuacja poczynań polskiej pisarki, podobała mi się mniej niż jej początki, co muszę przyznać z lekką niechęcią. Powiem szczerzę, iż oczekiwałam trochę więcej po dobrze zapowiadającej się historii. Wciąż jednak książka zyskuje pod względem oryginalności fabularnej, gdyż cały czas jest jedyną opowieścią, jaką przeczytałam, gdzie akcja toczy się w dwóch światach - realnym jak i stworzonym przez grę.

Druga część serii przedstawia nam nową, ulepszoną grę w świecie Work a Dream - Tytan. Bardziej dopracowaną, brutalną, okrutną, wciągającą od poprzedniej. Nie służy to zbyt dobrej opinii dla bezpieczeństwa graczy, odczuwanie fizycznego, jak i psychicznego bólu jest alternatywą dla realnego świata, ale również odczuwanie przyjemności cielesnych stają się plagą tej gry. Ludzie zaczynają grać w nią tylko dla tego, aby poczuć jak to jest kogoś zabić lub poznać doznania, jakich w życiu jeszcze nie zaznali.

Wykreowany wirtualny świat musiał zająć sporo czasu, gdyż muszę przyznać, iż jest dopracowany i nie można znaleźć w nim ani jednej luki, która zniszczyłaby całość. Autorka poświęciła temu zagadnieniu bardzo dużo uwagi, co przekładało się na jakość książki.

Brakowało mi jednak, opisu emocji, jakie miałam w pierwszej części. Pani Warda przedstawiła głównie jeden wątek, opisując świat realny - sprawę strzelaniny w warszawskiej szkole i powiązanie z nią Janka.
Uczucie jakie stworzyło się między Astrid a Ian'em w początkowej historii było wyjątkowe, teraz stało się dość platoniczne. Zauważyłam schematy, w które powoli wkraczali bohaterowie, przez co główna bohaterka zaczynała mnie irytować.

Z początku dość wolno tocząca się fabuła, z każdym rozdziałem nabierała tempa. Co skutkowało coraz większym wciągnięciem się w historię. Często bywało tak, że nie byłam w stanie odłożyć książki, gdyż chciałam dowiedzieć się co będzie dalej.

Mimo tego, że seria nie jest idealna, uważam, że warto wspierać Naszych Polskich pisarzy i czytać ich twórczość. Powinna przypaść do gustu miłośnikom gier!

"Całe lata patrzę, jak wy, dzieciaki, zmieniacie się, kiedy brakuje wam bezpieczeństwa i miłości. Patrzę na to i nic nie mogę poradzić, ponieważ świat wcale nie jest dobrym miejscem, ale nie macie innego." ~ 5 sekund do iO

Nie spodziewałam się niczego wyjątkowego sięgając po tę historię. Podeszłam do niej w sposób luźny, bez większych oczekiwań. Po prostu przyjęłam, iż jest to książka skierowana do nastolatek, których marzeniem jest idealny pierwszy pocałunek, perfekcyjny pierwszy związek i chłopak bad boy lub zupełne jego przeciwieństwo, czyli książę z bajki. 

Przyjmując tę opowieść w ten sposób uzyskałam o wiele więcej przyjemności z jej czytania niż jeśli myślałabym o niej w kategoriach tytułu dla dorosłych, dojrzałych osób, które początkowe miłości mają już spory kawałek czasu za sobą. 

Była to dla mnie lekka, przyjemna i niezobowiązująca lektura. Idealna na wakacyjny czas, gorącą temperaturę. NAJLEPIEJ PODAWAĆ Z HERBATĄ OWOCOWĄ Z LODEM I SŁOMKĄ. 

Bardzo podoba mi się, iż autorka obaliła stereotyp o przyjaźni damsko-męskiej, która dla większej części społeczeństwa jest po prostu nieprawdziwa, niemożliwa, niewyobrażalna. Relacja między Elle i Lee pokazuje, iż można być różnej płci i mówić sobie o wszystkim... No prawie o wszystkim...

Młoda autorka pokazała, że potrafi pisać w sposób przejrzysty, czysty, bez błędów logicznych, stylistycznych, ale również z poczuciem humoru i z emocjami, jakie towarzyszą głównym bohaterom. Nie są to jedynie typowe odczucia jak miłość, przyjaźń, śmiech, radość, płacz, smutek, ale również innego rodzaju wrażliwości. 

Uważam, że "The kissing booth" jest dobrym scenariuszem do dalszego szkolenia swoich umiejętności pisarskich. Czego tu się innego spodziewać skoro doczekała się swojej ekranizacji wykonanej przez Netflix. Musi mieć potencjał, skoro książka jak i film odnoszą sukces jeśli chodzi o popularność. 

Jeśli chodzi o samych bohaterów to muszę przyznać, iż Elle bywała czasem dość irytująca, co jednak było dość słodkie na swój sposób. Lee, uroczy przyjaciel, który zawsze będzie po twojej stronie, bo kocha cię najmocniej na świecie. Noah, nieprzewidywalny, przystojny podrywacz, nieprzejmujący się swoją opinią w szkole, zawsze dążący do celu. Postacie stworzone są na różnych płaszczyznach. Może i są oni typowi, schematyczni, ale również inni na swój sposób. 

Co cenię w tej książce najbardziej - oprócz lekkości z jaką została napisana - to brak trójkąta miłosnego, który swego czasu występował we wszystkich lekturach dla młodzieży czy dla dorosłych. Mam nadzieje, że już większością utworów ten motyw znudził się i zastąpią go czymś innym, lepszym.